HAAKSBERGEN- Bij de kassa is het een komen en gaan van klanten. In de koffiehoek zijn mensen gezellig aan de klets. Weer anderen neuzen rond bij de tweedehands spullen of zijn ergens in het bedrijf aan het werk. Een heel gemêleerd gezelschap. Dit is Wawollie ten voeten uit. Vanaf de opening in februari 2012 gaat het goed met de kringloopwinkel aan de Albert Cuyplaan. “We hebben een team van zo’n 30 mensen die allemaal werken naar vermogen en met veel plezier”, vertellen bedrijfsleiders Sabine Kolthof en Gerda Mencke. “Het welzijn van mens en dier en het milieu staan bij ons centraal. De winkelopbrengst gaat naar goede doelen voor dieren. Dat spreekt mensen aan, net als onze recyclingfunctie.” Wawollie is geen doorsnee bedrijf. Naast enkele betaalde krachten werken er vrijwilligers en stagiaires. Maar ook mensen met een bijstanduitkering en mensen met een afstand tot de reguliere arbeidsmarkt. “We bieden hen een zinvolle dagbesteding. Sommigen hebben een rugzakje. Ze willen hun verhaal kwijt. Hier vinden ze een luisterend oor en krijgen ze een schouderklopje. Dat doet hen zo goed”, weet Gerda. “Er ontstaat structuur in hun leven, ze krijgen een dagritme en leren sociale vaardigheden. Wel zijn ze verplicht om hier op de afgesproken tijden te zijn. Vaak enkele dagdelen. Maar eigenlijk gaat dat vanzelf. Sommigen hebben het zo naar hun zin dat ze elke dag komen”, vult Sabine aan. “Alles is gericht op doorstroming naar een betaalde baan in het reguliere arbeidscircuit”, vervolgt haar collega. “Dat deze mensen op een goeie plek zitten is zo essentieel. Voor de één is dat bij de computers of elektrische apparaten. Anderen halen goederen op, helpen de klanten of richten de winkel in.” De uitstraling van de verkoopruimte krijgt veel aandacht. “Wat achter binnen komt staat snel in de winkel. De inrichting veranderen we geregeld. En wekelijks is er een nieuwe actie. Dat trekt publiek”, legt Sabine Kolthof uit. Jong, oud. Smalle of dikke beurs. Koopjesjager, verzamelaars, snuffelaars. Sommigen lopen dagelijks even binnen, wellicht hopend op die ene toevalstreffer. “Ook voor ons is het spannend wat binnen komt. Je staat soms versteld van wat mensen wegdoen. Een nieuwe fiets, kleding waar de kaartjes nog aan hangen. Prachtige lp’s, Chinees porselein, trouwalbums. Er is pas een heel bijzondere oude grammofoon binnengekomen en een hele verzameling olifantjes”, somt Sabine op. Maar zo spannend als de veelbesproken handgranaat, dat liever niet weer. “Maandag was er wel onrust bij onze medewerkers. Dinsdag waren het vooral de klanten die het er over hadden. En nu (vrijdagmiddag, red.) is het al klaar. Het was een incident. Niet meer en niet minder”, aldus Gerda. Een ploertendoder, messen, levensecht lijkende speelgoedwapens. “Dat willen we niet in de winkel. Het past niet in onze filosofie.” Het registreren van inkomende goederen om dit te voorkomen is volgens het tweetal onbegonnen werk en bovendien klantonvriendelijk. “Er worden tassen, soms auto’s vol spullen gebracht. Daar zul je dan een paar mensen op moeten zetten die alles noteren. Zoiets geeft veel oponthoud.” Wawollie is ook een ontmoetingsplek. “Laten we zeggen dat we ‘een behoorlijk vaste koffiekring’ hebben”, zegt Gerda Mencke, fijntjes glimlachend. “Lees het gastenboek maar eens door”, tipt ze. Bezoekers komen uit alle delen van ons land. ‘Netjes’ vinden ze Wawollie en ‘goedkoop’. De koffie smaakt goed en het is er gezellig. ‘Ik ben hier verliefd geworden op Maarten Willie Wortel. Dus: Wawollie is de beste plek ooit!’, staat er geschreven. En ‘Bedankt voor de lekkere oliebollen’ of ‘Vandaag gaan we weer met een glimlach naar huis’. “We zijn gewoon een leuke kringloopwinkel, waar we met z’n allen trots op zijn.”
...een bijzonder gevoel voor de juiste woorden